Pomoc społeczna jest elementem polityki społecznej państwa. Jej celem jest wspieranie osób i rodzin w wysiłkach zmierzających do przezwyciężania trudności życiowych, zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwienie im życia w warunkach odpowiadających godności człowieka.
Prawo do świadczeń z pomocy społecznej przysługuje:

- obywatelom polskim, mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium RP;

- cudzoziemcom mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony lub w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statusu uchodźcy lub ochrony uzupełniającej, na podstawie zgody na pobyt tolerowany w formie: schronienia, posiłku, niezbędnego ubrania oraz zasiłku celowego;

- mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacji Szwajcarskiej oraz członkom ich rodzin.

Prawo do świadczeń z pomocy społecznej przysługuje osobom lub rodzinom, których dochody nie przekraczają kryteriów dochodowych, weryfikowanych co 3 lata, z uwzględnieniem wyniku badań progu interwencji socjalnej.

Świadczenia pomocy społecznej udzielane są na wniosek osoby zainteresowanej, przedstawiciela ustawowego dziecka lub każdej innej osoby, za jej zgodą. Pomoc społeczna może być także udzielana z urzędu (tzn. z inicjatywy ośrodka pomocy społecznej).

O pomoc społeczną można ubiegać się w ośrodku pomocy społecznej w miejscu zamieszkania. Decyzje o przyznaniu lub odmowie przyznania pomocy wymagają uprzednio przeprowadzenia przez pracownika socjalnego rodzinnego wywiadu środowiskowego. Decyzje w sprawach świadczeń pomocy społecznej wydawane są w formie pisemnej. Od każdej decyzji przysługuje prawo odwołania.

Pomocy społecznej udziela się z powodu:

- ubóstwa;

- sieroctwa;

- bezdomności;

- bezrobocia;

- niepełnosprawności;

- długotrwałej lub ciężkiej choroby;

- przemocy w rodzinie;

- potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietności;

- bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych;

- braku umiejętności w przystosowaniu się do życia młodzieży opuszczającej placówki opiekuńczo-wychowawcze;

- trudności w integracji osób, które otrzymały status uchodźcy;

- trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego;

- alkoholizmu lub narkomanii;

- potrzeby ochrony ofiar handlu ludźmi;

- zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej;

- klęski żywiołowej lub ekologicznej.

« poprzednia		następna »